Cyfranek - Cyfrowe Czytanie

"Sekretna córka" jest zapewne odbiciem przeżyć samej autorki, która pracowała w indyjskim sierocińcu, a sama urodziła się w Toronto w rodzinie indyjskich imigrantów. Opowiedziana historia przynajmniej częściowo odzwierciedla jej życie - dorastanie w imigranckiej rodzinie, poznawanie części rodziny, która pozostała w Indiach, odkrywanie Indii tak różnych od kanadyjskiej codzienności. Całość ma więc solidne podstawy.

Zrazu styl pisania zdecydowanie mnie nie ujął, wręcz zniechęcając do czytania. Nie wiem, czy to z powodu stylu pisania autorki, czy przekładu na język polski. Miałem wrażenie, że czytam relację z życia bohaterów powieści, a nie powieść ("Somer otwiera oczy i od razu dostrzega ustawioną obok łózka kroplówkę. Szybko zamyka je z powrotem..."). No i jeszcze czas teraźniejszy pomieszany z przeszłym. Denerwowały mnie również moje własne podejrzenia, że rozpocząłem lekturę melodramatu w amerykańskim stylu, przebranym tylko w indyjskie ciuszki.

"Jasu‌ udziela odpowiedzi, po której pandit odczytuje‍ z astrologicznych tablic horoskop chłopca. Ciało Kavity ogarnia napięcie. Przepowiednia przesądzi o życiu jej synka – jego zdrowiu, powodzeniu, małżeństwie – a dziś wskaże imię. Pandit zamyśla‍ się głęboko, po czym podnosi‌ wzrok i spogląda na siedzącą w pobliżu siostrę Jasu.
– Wybierz imię na „V”.
Oczy wszystkich zgromadzonych zwracają się ku dziewczynie. Chwila namysłu, uśmiech i pochylenie, by wyszeptać dziecku do ucha wybrane imię.
– Vijay – mówi rozpromieniona.
Jasu odwraca się do gości i podnosi syna do góry, aby wszyscy mogli go obejrzeć. Pandit kiwa głową z aprobatą, zaś tłum krewnych wiwatuje z radości i powtarza imię dziecka."

Shilpi Somaya Gowda "Sekretna córka"

"Sekretna córka" porusza fundamentalny problem indyjskiego społeczeństwa - niechęci do potomstwa płci żeńskiej. Cała opowieść to próba napiętnowania narosłych przez lata zwyczajów związanych z zamążpójściem i koniecznością zgromadzenia posagu, który może być rujnujący dla rodziny panny młodej. Dodaje do tego efekty współczesnych przemian objawiających się na przykład mobilnymi punktami przeprowadzającymi badania ultrasonograficzne i pomagających zawczasu określić płeć dziecka. Shilpi Somaya Gowda próbuje zaglądnąć w życie dwóch różnych światów - bogatego Zachodu i indyjskich kontrastów społeczno-majątkowych. Chyba udało jej się jednak pokazać, co tam zobaczyła.

Pomoc w obowiązkach domowych, czy zabawa? (Araku Valley, 2011 r.)

Na szczęście historia okazała się na tyle wciągająca, i naładowana realiami oraz emocjami, że zapomniałem o stylu pisania, zapomniałem o melodramatycznych ciągotkach autorki i zapomniałem o otaczającej mnie rzeczywistości. Dałem się wciągnąć tej opowieści, czego i Wam życzę.